dipolowy moment elektryczny
Encyklopedia PWN
powstawanie dipolowego momentu elektrycznego dielektryka pod wpływem zewn. pola elektr. lub innych czynników (np. naprężeń mech., ogrzania);
kryształ ciekły, ciecz anizotropowa, faza mezomorficzna,
stan skupienia pośredni między cieczą zwykłą (izotropową) a zwykłym kryształem;
układ 2 blisko siebie położonych różnoimiennych ładunków (mas) magnetycznych;
dielektryk wytwarzający zewn. pole elektr. w wyniku trwałego uporządkowania elektr. momentów dipolowych jego cząsteczek lub zgromadzenia na nim trwałego ładunku elektrycznego;
ferroelektryczność
zespół właściwości niektórych dielektryków krystalicznych, zw. ferroelektrykami (segnetoelektrykami); właściwości te są skutkiem pojawiającej się w małych obszarach kryształu (w domenach elektrycznych) spontanicznej (samorzutnej) polaryzacji dielektr.;
[łac.-gr.],
indukcja magnetyczna, wektor indukcji magnetycznej, 
,
podstawowa wielkość opisująca pole magnetyczne;
,
